Opisina

Now Playing: Toyang by Eraserheads

Nandito ako ngayon sa opisina, katatapos lang tumugtog ng Toyang at hindi ko marinig yung sumunod na tugtog.

Ako lang mag-isa ngayon sa departamento namin. Kumain ang dalawa kong kasama at yung isa naman ay naka-dispatch. Ako naman, heto, nagta-tag ng mga locks. Kagagaling ko lang sa stockroom, naghanap ako ng mga PC na itatag para sa Alltel.

Tumunog ang telepono, ng aking sagutin, makalipas ang tatlong segundo ay nawala naman bigla.

Sa mga oras na ito, marahil tapos na ang BrewRATs, ang radio show na naging malapit sa puso ko. Matagal na rin akong walang balita sa naturang programa. Nakinig ako nung Lunes, wala si Tado, si Angel na may sakit ng araw na iyon at si Ramon lang. Nakakamiss walang makulit.

Hindi ko na tapos ang blog na ito kahapon, ngayon, 6:20 na ng umaga, 11/21. Hindi ko natapos kasi hindi ko natapos.

Oh well, game na.

Kahapon, apat lang kami nung ginagawa ko itong blogag na ito, ngayon, lima na kami, plus isang NetAdmin, isang ITHDAssoc. Ayun, magulo, kasi makukulit silang lahat. Kinakatok yung CPU para bumukas. Dinadasalan yung CDROM para gumana, at kung anu-ano pa.

So well, ito yung buhay IT. May ticket, kailangan mong idispatch. Tas rereplyan mo yung ticket, dapat may root cause, kasi kung wala, PIZZA!

=====================================================================================

Oh well ulit.
2009 na hindi ko pa rin tapos tong blog entry na ito, ilang buwan na rin ang nakalipas simula ng matapos ang kontrata ko sa Sykes bilang isang on-the-job trainee, ngayon swak pa rin yung pamagat, kasi nasa isang opisina na ulit ako. Ahaha. Pero hindi na ako isang INTERN o OJT ngayon, isa na akong ganap na manggagawa. Kung saan? Sa opisina rin kung saan nagtatrabaho ang nanay ko. Ang saya di ba? Bawal pero pwede. Kasi magkaiba naman kami ng principal, though same company sya, pero magkaiba. Ang gulo di ba? Basta parang ganto lang yan e, dumating sa parehong tagpuan pero hindi nagkita, parang ganon. Haha.

Ok naman yung work ko as of this time. Encoder. Ok naman na yun kesa sa wala. Hindi ko man totally naisin yung position e hayaan ko na kesa wala. *umulit*

-----
Pang ilang ulit ko na ito. Haha. Nandito pa rin ako sa opisina. Nakapitong buwan na ako sa kasalukuyan kong trabaho, nawa naman ako ay makasurvive. Hehe. So pano, baka hindi na naman natapos to. Ia-update ko na lang kayo kung saka sakaling may mabago sa opisinang pahayag na ito.

Good luck to me.

Ineng hate Ants

Kahapon, kumakain ako ng burger, niluto ko yun, may patty kasi na binili sila Mama. May Chuckie din. Naubos na ata yung Chuckie, tapos nilagay ko sa lamesa namin. So naubos ko na yung burger, sipsip naman ako ng Chuckie, ang tinapang inumin e, letcheng, nilanggam pala. Tae! Tae! Tae! Paksyet! Pag sipsip ko, ewwwwwwwwwwwwwwwwwwwww. Anu yun?! Parang magaspang na mapakla yung lasa, buti na lang hindi ko nilunok at dumiretso ako ng lababo at idinura ko ang mga langgam, infairness, marami rin sila. Sobrang ewww talaga, kasim alam nyo yung langgam na pag pinatay mo ang baho nung amoy. Ganon, ganon na ganon yung amoy at lasa nya. Sobrang nakakasuka sya. Buti na lang at hindi ko talaga nalunok. Hays. Well, isang malaking lesson ito. Huwag maglagay ng kung anong natapos kainin sa lamesang alam mo naman na nilalanggam.

Oh! The Atomic Bomb! Atom A!!!

Guess what guys and gals. I saw the kid from 5 and up.

Ito ang sinaryo:

Pabalik na kami ng office (Sykes - SITC), dahil galing kami sa kainan. Chibugan all the way. Paliko na yung sasakyan ni Sir Ruge para bumaba sa basement para mag-park.

"Oooopppppsssss! Si Atom Araullo yun ah!", sabi ko.

Sila: "Oo nga no! Bakit naglalakad yun?"

Sir Ruge: "O, nag-jeep pa!"

Sila: "Oo nga no! Nag-jeep pa sya."

Ako: "Wow, astig nag-jeep!"

Sir Norvs: "Nag-jeep na nga, astig pa?!"

Tuluyan na kaming bumaba, at sumakay na si Atom ng jeep.

Hindi ko alam kung kasama yun sa documentary nila na Kalye, ngunit, wala namang mga camera sa paligid o kung ano. Plain Atom Araullo yung nakita ko. Simpleng naglalakad, pumapara ng jeep. Fers taym kong makakita ng kilalang tao na nakikita sa telebisyon ang ganoon. Sayang at nakasakay ako sa sasakyan, kundi, papapicture talaga ako. ;)

Graduate ng Ateneo, Pisay at Peyups, sino ba namang hindi kikiligin kay Atomic Atom.

Well, hanga lang ako, a well-known guy walking and riding a jeepney. Typical human-being. Ang pinagkaiba lang e nakikita na sya mula noon hanggang ngayon sa TV.

Ayun lang.

Ineng hearts Inday

Kasabay ng pagbili ko bg Klitorika, ay binili ko rin si Inday:


At dahil ako'y natuwa at fan ni Inday, ay GRAB AND GO ang drama ko, natapos ko ito ng dalawang araw, kasi huminto ako ng alas-3 ng apon noong Sabado, (Nov. 15) tapos nagising ako ng alas-7 ng umaga kinabukasan, so dalawang araw talaga.

Nakakatuwa, dahil kahit na super dumugo ang ilong ko sa mga Ingles ni Inday, ay sus, at least nag-Tagalog din sya.

Kung ganito lang sana ang mga tao, competitive!!!

Kaya kung ako sa inyo, kahit na luma na si Inday at bihira na humalimuyak ang kanyang bango muli sa mga selpon, ay inyo ng bilhin ang aklat na ito. Garantisadong dudugo at dudugo ang ilong mo, ngunit ikaw ay matututo.

;)

Ineng *hearts* Inday

Ineng hearts Klitorika

Uhm, ganito..

Kahapon, mula sa paaralan, napadpad ang may paltos kong paa sa National Bookstore, malapit ito sa paaralan ko. National Bookstore Recto Branch.

Una, bibili ako ng bolpen, dahil nauubos na ang mga suplay ko. Ikalawa, titingin ako kung may bagong librong mababasa.

Pumasok ako sa tindahan, uhm, maraming tao sa babang bahagi ng gusali, doon ako nagpasya na umakyat sa ikatlong palapag, kung saan ang mga aklat ay naroroon. Sinipat ko muna kung may bagong akda si Ginoong Bob Ong, ngunit, wala. Pati si Ginoong Panti, wala rin. Sige, dahil wala, nagdesisyon akong pumunta sa seksyon ng mga Tinibapers na libro, tulad ng Stupid Love, The Hagette at kung anu-ano pa, nang biglang may nakita akong kakaiba, "Memoirs of Klitorika", hindi man aminin, parang naenganyo akong basahin, ngunit kaysa magbasa sa bilihan ng aklat, minabuti ko itong isama sa paghahanap pa ng ibang aklat. Dapat bibilhin ko yung Stupid Love 12, hhmmmm, sabi ko sa sarili ko, "Php 85 lang naman, kaso bibili pa ako ng ibang aklat."

Nakita ko ang aklat na Inday, uy, the famous Inday is in the books! Ahahaha. Well, ito na lang ang bibilihin ko at itong Klitorika. Walang patumpiktumpik akong pumunta sa cashier para magbayad. Baba naman ako sa unang palapag para bumili ng mga bolpen.

So natapos ako sa bookstore, ayoko talagang pupunta sa bookstore ng mag-isa, kasi sobrang gastos ko. Well, ano pa nga bang magagawa ko, nangyari na, kahit anong gawin kong pilit sa sarili kong bolpen lang ang bibilhin ko, bibili at makakabili ako ng kung anu-ano.

Nakauwi na ako nga bahay. Kumain muna ako ng McSavers ng McDo, dahil walang akong makakain sa bahay. Idlip lang ang tulog ko matapos akong umuwi ng alas-syete pasado mula sa opisina, pang gabi ee, pakpak. Pakpak, kasi hindi naman ako prosti. *pis tayu, dyuks lang* Feeling ko kasi may pakpak ako pag umuuwi, ang hingin sa jeep kahit sa FX mahingin din, kaya kapag napapikit ako, palagay ko nililipad ako ng hangin.

Matapos kong makakain *Chicken McSavers, float syempre yung drink/s*, kinuha ko agad yung plastic ng National, bunuksan ko ito, at voila! Memoirs of Klitorika, akala ko nga nung una, deads na yung sumulat kasi Memoirs, memories tama ba? Klitorika peace tayo ha! Pero naintindihan ko kung bakit iyon ang pamgat ng kanyang akda.

So basa, basa, basa. Marami akong npagtanto ng mabasa ko ang aklat, katulad ko, babaeng babae si Klitorika, at pinagdidiinan nya iyon, subalit ako naman, ang ipinagdidiinan ko e, lalaki ako, kahit hindi naman talaga. So ayun nga, saludo ako sa katapangan ng babaeng ito, sa totoo lang gusto ko sya makita. Makakwentuhan sa mga bagay bagay na kanyang nai-blog. Blog writer sya, klitorika.blogspot.com. Saludo ako dahil, matapang siyang babae, nakukuha nyang ikwento yung mga naging karanasan nya sa buhay lalo na sa sex. Ang galing nga ee, biruin mo, isang babae, ganon ang pananaw sa buhay. In a way, nakarelate ako sa kanya. Dahil tama naman ang mga hinaing nya sa nabasa ko. "Close your eyes." Totoo yan, ipikit mo ang mga mata mo kung makikipagtalik ka. Ahaha. Kasi, malay mo hindi gwapo ang makaka-do mo, pero kung magaling naman e, ipagwalang bahala mo na. Tama rin si Klitorika, kadalasang libog lang ang nararamdaman ng isang tao kung may nakita syang dyosang dyosa sa ganda. Hindi mo naman maiiwasan ang ganoong bagay, lalo na kung lalaki ang magnanasa, alam naman nating lahat na kapag hindi nakapagpigil ang mga kalalakihan, ay alam na nila ang kanilang gagawin, (ooppss, guys, hindi ko nilalahat ah!) Tama rin si Klitorika, na kapag nakaraos na ang mga lalaki ay ipagwawalang bahala na nila si babae kung nakaraos ba o hindi. Sa Orgasm, kadalasang hindi sabay ang babae't lalaki kung labasan ng kung anong likido mula sa kanilang itinatago sa kanilang mga hita. Lugi ang babae pag ganon, tas maiiwan na lang bigla na parang bula. Well, anyway, wala lang, opinyon lang.

Ang galing nga niya ee, kasi kung ano yung naiisip ko, napatunayan nyang ganon nga talaga yung konklusyon ko. Hindi naman sa lahat ng akda ni Klitorika ay puros sex, dahil may ibang sinulat rin sya tungkol sa ibang bagay. Liberated, walang takot, matapang na babae. Mapagmahal na ina sa kanyang mga anak, na kahit magkaiba ito ng ama, e, mahal na mahal niya ang mga ito. *nabasa ko yung sa blog mo*

Hindi naman nasusukat sa SEKS kung anu kang tao, marami nga dyan ang mahilig ngunit, pagkatapo ng pakikipaglaro nila sa apaoy e hahabulin nilang yung kahoy para panagutan ang paglaki ng dingas. Ako bilang isang babae, na sa tingin ko ay open minded naman akong tao, e tama ang paningin ni Klitorika sa buhay, yun nga lang at sayang dahil nabanggit nyang nagpa-abort sya ng baby. Nalungkot lang ako.

Hindi lahat ng bagay e makukuha ko sa isang gabi na may kasama ka sa isang kwarto, iinom, tapos manggigigil sa iyo, pagkatapos huhubaran ka, hahawak-hawakan ka sa mga parte ng katawan mong ayaw mo noong ipahawak sa iba, ngunit naipahawak mo rin sa kanila. Ang pang-unawa ng mga tao sa paligid mo, o ang kanilang ikatatahimik ang mas ikakasaya mo.

Ako, mag-didisin-nyube anyos pa lang, hindi ako takot aminin na minsan ay naglaro na rin sa isipan ko nga mga nagawa ni Klitorika, hindi dahil sa may napanood ako o ano, dahil alam kong sa sarili ko ay gugustuhin ko rin iyon. Ang pag bubuntis ng isang babae sa murang edad ay masasabi kong isang regalo, na ginusto mong makuha ngunit mali lang ng panahon, tulad ni Klitorika, wala rin akong pakialam kung ao ang sabihin ng ibang tao sa paligid ko, kung makita man nila akong may kasamang lalaki kung saan, iba iba man ito o hindi, isa lang ang masasabi ko, alam ko sa sarili ko ang ginagawa ko, at ginusto ko ang ginagawa ko.

Salamt kay Klitorika at nabuhay muli ang paniniwala kong hindi ako nag-iisa sa mundo.

Mula ngayon, INENG HEARTS KLITORIKA.